P.I.!

Dalawang araw nakong nakakaramdam ng galit at sakit para sa isang kaibigan at buti na lang talaga, wala akong internet kagabi dahil baka kung anopa ang maisulat ko dito... Tangina talaga! Nanggagalaite na naman ako sa galit. Kagabi pa ako naluluha sa galit at wala akong mapagbuntungan kundi ang blog na 'to. Shit! Di ko magets ba't ganto ako ka-affected pero na-realize ko rin na kaya ako ganto ka-affected dahil may halong disappointment akong nararamdaman. Shet talaga. I'm sorry. Mahirap lang talagang makarinig ng iyak mula sa kaibigan sa telepono tapos nasa malayo ka at wala kang magagawa, wala kang maiu-offer na solusyon. Siguro kaya ako ganto ka-affected dahil kasabay ko sa paglalakbay ang kaibigan ko at kahit di siya nagsasalita alam ko ang pinagdadaanan niya ngayon (at pinagdaanan niya noon), at di ko talaga maintindihan kung bakit napakadali lang sa iba na patayin....hay naku, yoko na. Gusto ko nang i-censor sarili ko. Shet talaga, tangina! I just hope people really practice what they preach and I would really really REALLY like to believe that the intentions are sincere and not to protect their own selfish interests! Shit! I love you Yano for your first hit single! PI ka Poncio Pilato! Nasan ka "humanity" and forgiveness? Tama na. Tama na...